2 Nisan 2016 Cumartesi

Güzel bir konuşmamız.

"-" Dost.
"+" Ben.



-Sigarayı bırakmıştım ben elimdeki nedir ?
+En yakın arkadaşın
-Eninde sonunda o da kül oluyor, sönüp gidiyor. Ne kalıyor geriye ?
+ Her insan gibi ölüyor kısacası. En azından ciğerinde bıraktığı ölüm tatlılığı var.
-Arkasından geliyor yenileri, tükeniyor hızlıca.
+Sigarada insan gibi. Arkadaş gibi. Sevgili gibi. Biri bitiyor.
-Dost gibi...
+Diğeri geliyor. Hepsinde aynı ölüm.
-Ölüm geliyor ölüm. Neye sığınacağız başka ?
+Kalbinde olan mağarana sığınacaksın. Başka neye sığınacaksın ki.
-Ya o kalp çoktan kömüre dönmüşse?
+O zaman ver ateşe. Madem ki sigara ciğerinde bir ölüm tadı bırakıyor. Bırak o yansın.
-Çok duygusuzlaştım şu sıralar, çoğu insanın kalbini kırıyorum kendiminkini doldurmak istercesine...
+Bittik biz...
-Henüz değil... Daha değil... Şimdi değil...
+Seviliyorsun güzel dostum. Yak bir sigara daha. Bırakamazsın insanları sigarayı bırakmaya çalıştığın gibi. Düşün birini bitirmek istediğin. Yak bir sigara daha.
-Komik olan ne biliyor musun? İnsanlaarı bırakırız, sigarayı ise bırakmayı deneriz...
+Ben ikisinide bırakamadım. O yüzden çok yalnızım. Hiç bırakmayı denemedim. Ölümü tatmak daha eğlenceli. Yaşadığını hissediyorsun ölerek.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder